Mamma Mia! Daar gaan we (alweer)…

In de bruisende wereld van de romantische musical Mamma Mia! waan je je in een zonnig paradijs vol vrolijkheid en swingende muziek. Deze nieuwe versie, de derde in tien jaar tijd, laat je meezweven op de onsterfelijke hits van ABBA. De plot draait om Sophie, vastberaden om te ontdekken wie haar vader is voor haar aanstaande bruiloft. Dit leidt tot een komisch en romantisch verhaal, waarbij Donna, haar moeder, haar turbulente verleden onder ogen moet zien. Het resultaat? Een zorgeloze musical die je doet verlangen naar warme avonden vol onbezorgd dansplezier.

De musical is zoals vanouds een feestje, maar ik wil graag wel echter wat kanttekeningen plaatsen bij de voorstelling. De cast van deze editie is erg jong en energiek, wat een frisse dynamiek toevoegt aan de voorstelling. Toch valt op dat de leeftijd van de cast wellicht wat realistischer afgestemd zou kunnen worden op het verhaal. Het is moeilijk te geloven dat Donna, een volwassen vrouw, uitsluitend met jonge volwassenen werkt. Een meer diverse cast in leeftijd zou het geheel authentieker maken. Ook buiten deze musical om, in het algemeen, zou ik wat meer mensen van diversere leeftijden op het podium willen zien. Wellicht dat het me nu meer begint op te vallen nu ik zelf ouder wordt, maar het baart me zorgen dat we als beeld scheppen dat er na je 30ste steeds minder rollen te zijn.

Een andere opmerking betreft de chemistry tussen bepaalde personages. In principe zouden Sky en Sophie zijn het paar dat ieder moment moeten gaan trouwen, maar af en toe leek het net alsof Sky en Donna het huwelijksbootje gaan stappen. Hoewel Donna en Sky een sterke connectie uitstralen, ontbreekt deze chemie tussen Sky en Sophie. Dit is een belangrijk element gezien het gebruikelijke romantische aspect van hun relatie. Wellicht is er ruimte voor verdere ontwikkeling in de interactie tussen deze personages. Daarnaast zat ik zo eens te kijken en zag ik dat Brigitte best geanimeerd speelt. Iets waar ik haar ontzettend voor kan waarderen. Ik zag haar in Blind Date de Musical en daar kwam zij ontzettend goed uit de verf. Maar daarom zou ik het ontzettend interessant vinden om Brigitte en Carolina te wisselen van rol. Ik denk dat Brigitte veel beter uit de verf zou komen als de high class mannenverslinder en ik zou Carolina wel eens de verschillende dieptes van Donna wil zien spelen. Ik denk dat je een interessantere dynamiek krijgt, ook met Wieneke Remmers daar bij, die als Rosie echt een sterke performance neerzet.

Daarnaast wil ik ook even een shoutout geven aan Barry Beijer en Dennis Willekens die aan hun rollen als twee van de potentiële vaders een fijne kleur hebben gegeven en echt de komische noot, als de serieus noot goed weten te vertellen.

De nieuwe styling van de voorstelling, vooraf misschien wat onzeker ingeschat, blijkt in het theater goed te werken en voegt een eigentijdse touch toe. Vooral de nieuwe choreografie van Chiara Re is een groot pluspunt en tilt de voorstelling naar een hoger niveau. Voorheen was de choreografie best wel simpel en leunde deze ontzettend op de uitvoering van energie van de dansers. Deze nieuwe zorgt voor meer uitdaging, maar zorgt ook voor een visueel interessante show. Deze vernieuwingen dragen bij aan de blijvende aantrekkingskracht van Mamma Mia!, zelfs na verschillende edities.

Al met al blijft Mamma Mia! een feestje om bij te wonen, zelfs bij deze editie. Het is vermakelijk, maar ik denk dat er qua storytelling nog wel wat te winnen is, zodat ze met deze editie van Mamma Mia naar een nieuw niveau kunnen steigen. Maar met aanstekelijke muziek, levendige choreografie en een enthousiaste cast brengt deze musical een glimlach op je gezicht en laat je meezingen en -dansen tot het slotapplaus.

Mamma Mia! speelt nog het hele seizoen, dus je kunt nog langs bij de tour. Meer informatie vind je op deze website.

Vorige
Vorige

SIX: Een Luidruchtig Feministisch Manifest op het Toneel

Volgende
Volgende

Navigeren Tussen Gelach, Tranen en Diepe Reflectie: De Impact van 'De Bananengeneratie