“Soundos vecht met deze voorstelling – niet met vuisten, maar met woorden”

Foto: Anne van Zantwijk

Soundos El Ahmadi heeft mijn hart al jaren geleden gestolen. Haar werk heeft me geraakt, geïnspireerd en aan het lachen gemaakt, of het nu gaat om haar eerdere voorstellingen, haar Netflix-special, de podcast BIMS, of haar andere verschijningen op scherm en podium. Maar van grote hoogten kun je ook hard vallen, en dus liep ik met enige zenuwen de theaterzaal binnen voor haar nieuwste show, Witte Ruis. Zou ze wederom mijn verwachtingen overstijgen? Zoals altijd schrijf ik eerlijk: mijn bewondering voor Soundos betekent niet dat ik haar niet kritisch kan beoordelen.

Soundos is geen minimalist, en dat geldt niet alleen voor haar verhalen, maar ook voor haar verschijning. In een neon-groene tule jurk, met haar kenmerkende lange, bejeweld nagels en een volledig opgemaakte look, straalt ze vanaf het moment dat ze het podium op komt. Waar veel stand-up comedians kiezen voor eenvoud in uiterlijk, neemt Soundos juist alle ruimte in – en dat is precies wat haar uniek maakt. In een land waar 'less is more' vaak de norm is, toont zij dat 'more' niet alleen mag, maar soms zelfs moet.

De toon van de avond wordt perfect gezet met haar openingsverhaal: "Ik zit in een toxic relatie," zegt ze. "Ik wil eruit, maar dat kan niet. Hij schreeuwt, hij slaat. Mijn zoontje van twee." Deze grap, scherp en onverwacht, is de ideale aftrap en laat zien wat we van de avond kunnen verwachten: persoonlijke verhalen vol humor en een flinke dosis relativeringsvermogen. Haar ervaringen als moeder, de struggles van een tweede zwangerschap, en het leven met een extra kind in huis vormen een rode draad door de show. De verhalen komen recht uit haar eigen leven, en dat maakt ze des te krachtiger.

Soundos schakelt moeiteloos tussen scherpe observaties en luchtige grappen. Zo vertelt ze over haar bezoekjes aan dokter "de Haan" (– insert kraaigeluiden–), die haar medicijnen voorschrijft die haar emoties wat intens kunnen maken. Dit leidt tot een hilarisch moment waarin ze een verkeersruzie beschrijft. "Met mij maak je geen ruzie," zegt ze, en dat geloof je meteen. Haar fysieke komedie en haar vermogen om het publiek volledig mee te nemen in haar wereld zijn onveranderd ijzersterk.

Een van de meest aangrijpende momenten van de avond is wanneer Soundos vertelt over haar drie zwangerschappen – twee die uitmondden in haar kinderen, en een die eindigde in een miskraam. Ze vertelt hoe ze het zelfs in de wc zag liggen. In de Kleine Komedie kon je een speld horen vallen. Maar zoals alleen Soundos dat kan, weet ze de spanning om te buigen naar humor: “Je moet doorspoelen, want nu hebben we Dilan Yeşilgöz!” Het is een moment van rauwe emotie, gevolgd door een scherpe punchline, dat perfect illustreert hoe Soundos taboes doorbreekt zonder ooit haar humor te verliezen.

Politieke onderwerpen schuwt ze ook niet. Of het nu gaat over Extinction Rebellion en Carice van Houten, of de veiligheid van vrouwen, Soundos weet haar boosheid over de wereld om te zetten in een voorstelling die grappig, confronterend en doordrenkt met waarheid is. Haar gesprekken met haar dochter over dit soort thema’s geven een persoonlijke dimensie aan maatschappelijke kwesties. Ze vecht met deze voorstelling – niet met vuisten, maar met woorden, humor en passie.

Als er één man is waarvoor ze haar man zou verlaten, dan is het Herman van Veen. Ze spetter, spieter, patert zo door naar hem. Dus als ze hem ontmoet, en hij weet wie ze is, is ze door het dolle heen. Hardop lachen moest ik! Dit moment, waarin haar bewondering voor de legendarische artiest en haar eigen ontwapenende enthousiasme samenkomen, is een onverwachte, maar hilarische wending in de show.

Als we uitzoomen op de geschiedenis van cabaret en stand-up in Nederland, lijkt Soundos een essentieel figuur. Je kunt zien dat Soundos jaren in het vak zit en een enorme vakvrouw is. In het theater voel je je veilig in haar handen. Ze weet wat ze doet, en dat straalt ze uit. Haar stijl is eigenzinnig, moedig en grensverleggend, en ze is een inspiratie voor (vrouwelijke) cabaretiers die na haar komen. Soundos is niet “one of the boys” – ze is de koningin die daarboven staat.

Met Witte Ruis bewijst Soundos opnieuw dat ze een kracht is om rekening mee te houden. Ik heb meer dan genoten en was wederom zeer onder de indruk. Deze voorstelling is een must-see voor iedereen die behoefte heeft aan humor met inhoud, verteld door een vrouw die ruimte inneemt en niet bang is om te strijden.