IFFR - Endless ‘24 - Tussen droom en transformatie

Over: Endless van Wojciech Puś

Soms is een film geen verhaal, maar een ervaring—een overgang, een liminale ruimte waarin identiteit vloeibaar wordt en verlangen zowel troost als bedreiging kan zijn. Endless van Wojciech Puś is zo’n film. Geen lineaire vertelling, maar een cinematografisch labyrint waarin de non-binaire X zich beweegt tussen lichamen, liefde en metamorfose. Een poëtische trip waarin esthetiek en politieke urgentie hand in hand gaan.

Puś, die zich buiten de institutionele kaders van de filmindustrie begeeft, kiest niet voor eenduidige symboliek. Beelden vervormen, flikkeren, raken aan performancekunst en installatie. Brandende bloemen in omgekeerde tijd, schaduwen op lichamen, top surgery scars die tegelijk intiem en ongenaakbaar in beeld worden gebracht. Queerness wordt hier niet als bestemming neergezet, maar als een eindeloze beweging: transitie zonder belofte van aankomst, identiteit als een zich constant herschrijvend script.

X’s reis voert hen langs Frank, een trans man die even teder als ongrijpbaar is, en M, een oudere kunstverzamelaar die schoonheid vergaart als een kapitalistisch artefact. Maar waar klassieke cinema dit verhaal zou omvormen tot een existentieel dilemma, weigert Endless zich te laten vangen in bekende narratieve structuren. De film is evenzeer een filosofische meditatie als een sensuele verkenning.

Wat Puś en zijn collectief van queer kunstenaars, performers en sex workers hier neerzetten, is een film die zich niet laat inkaderen. Geen queer cinema die in bestaande hokjes past, maar een daad van verzet, een reclaiming van het recht om zelf te spreken, zelf te tonen, zonder bemiddeling van de cis-heteronormatieve blik. Endless is rauw, hypnotiserend en compromisloos—een film die geen antwoorden biedt, maar zich eindeloos blijft ontvouwen.