In Atropa zie je de hoe ‘de nieuwe stijl’ invulling geeft aan traditionele verhalen.

28 november 2022 - ‘Atropa’ vertelt het verhaal van de oorlog om Troje. Een verhaal dat al zo vaak is vertelt als dat de aarde om zijn eigen as heeft gedraaid. En ik moet eerlijk bekennen ‘Griekse tragedies zijn niet mijn favoriete. Verre van zelfs.’ De enige reden dat ik toch deze avond, op eigen initiatief welteverstaan, in de zaal van het Internationaal Theater Amsterdam zit is dat ik zag dat Naomi Velissariou weer met Joost Maaskamp een samenwerking was aangegaan. Sinds ik haar drieluik met ‘PERMANENT DESTRUCTION’ zag ben ik echt enorm fan van haar werk en haar manier van theatermaken geworden. En dat ze vorig jaar nog de Theo D’or, de meest belangrijkste theaterprijs van Nederland, won zegt ook dat ik daarin niet alleen ben.

Zoals ik al zei zijn Griekse tragedies meestal niet mijn favoriete verhalen om naar te kijken. De teksten zijn vaak wollig, het kost veel moeite om een stuk te volgen en omdat ik de verhalen vaak al één of meerdere keren gezien heb en er geen nieuwe inzichten of conclusies worden getrokken, haal ik er verder niks uit. Maar voor Naomi wil ik het toch een keer proberen. Ik ben dus echt benieuwd wat zij (en uiteraard de rest van de crew) met dit verhaal doen.

Even een recap: De Trojaanse Oorlog komt voor uit Griekse Mythologie en speelt een centrale rol. Veel andere verhalen leiden terug naar dit verhaal. We kennen allemaal vak wel ‘het paard van Troje’, maar er zijn dus heel veel verhalen die hier mee te maken hebben. Het begint bij de goden, maar sijpelt door naar de wereld van de mens en eindigt in een soort extreme versie van een Griekse ‘ Goede Tijden, Slechte Tijden.’.

Tekst loopt door onder trailer.

Wanneer ik de zaal in loop zie ik dat het podium verlengt is en de zaal in loopt. Over de eerste 5 á 6 rijen ligt nog een glazen verlengstuk. En in plaats daarvan zijn er ook zitplaatsen op het toneel bijgebouwd. 3 rijen van bankjes aan de linker en rechterkant. Je zou het kunnen vergelijken met een arena. Althans, die conclusie trek ik er zelf.

De cast bestaat uit 7 personen. 3 Grieken, 3 Trojanen en 1 overloper. De styling en ontwerp van de kleding komt van de hand van MAISON THE FAUX en ik was al eerder enthousiast over hun werk, bijvoorbeeld in stukken met GUY & RONI. Ze zijn maximalisten en daar hou ik van. De Grieken zijn gekleed in het rood, zoals het bloed dat kleeft aan hun handen en de Trojanen in het zilver. Een keuze die samen met de uitgesproken ontwerpen het stuk naar 2022 haalt.

Atropa gaat dus over een oorlog. En wat er allemaal met een oorlog gemoeid gaat: pijn, verdrietig, afscheid nemen, verlies, winst, keuzes maken. Ook komt onderdrukking en volkerenhaat sterk voor in dit verhaal. Allemaal thema’s die ik interessant vind en belangrijk dat ze verteld worden. En toch, als je ze in een Griekse tragedie stopt kan ik moeilijk mijn hoofd erbij houden en me binden aan het verhaal.

Zelfs niet als je ze combineert met de heerlijke beats van Joost Maaskamt en teksten daarop van Vellesariou, al zijn dat wel de sterkste momenten uit de show. Wanneer de teksten van de rap echt gemaakt zijn op de beats dan geniet met ik met volle teugen van deze voorstelling en zit ik er helemaal in, maar wanneer de muziek wat naar achter verschuift en het is alsof Maaskant op zolder met z’n DJ-set aan het spelen is en tegelijkertijd Naomi hier een Griekse tragedie aan het spelen is, voel ik me toch niet zo geraakt als wanneer de tekst wel gelijk opgaat met de muziek.

En dat ligt niet aan de spelers, dat ligt niet aan de set-up op kostuums, maar dat ligt gewoon aan het verhaal. Ik heb niks met Griekste tragedies en dat blijft Atropa toch. Maar wat voor mij een plezier blijft is deze stijl van Velissariou. Voor mij is zij het toonbeeld van ‘het nieuwe theatermaken’, een nieuw publiek aanspreken. En ik ben dan ook blij dat ik deze voorstelling heb gezien. Want in het oeuvre van Naomi is dit gewoon een volgende stap en het maakt mij heel benieuwd wat er in de toekomst nog gemaakt gaat worden. Want één ding weet ik zeker; dan zit ik gewoon in de zaal.

Meer informatie over Atropa of kijken waar ze spelen? Dat kan op de website van Theater Utrecht.