Simone Kleisma is een professional en dat zie je ook in ‘Verder’

Foto door Roy Beusker.

4 december 2022 - Simone Kleinsma. Wie kent haar niet? Mensen die nog nooit een musical hebben gezien, of nog nooit Kees&Co hebben gekeken, of die… nouja, ik kan het oprecht vragen: ‘Ken iemand haar niet?’ Want deze vrouw is zo’n beetje overal wel zien geweest, in welke rol dan ook. Maar naast actrice is Simone natuurlijk ook gewoon mens. En die maken dingen mee. En daarover vertelt ze in ‘Verder’.

Terwijl ik het DeLaMar Theater in Amsterdam binnenloop op deze koude zondagavond, bedenk ik me dat ik Kleinsma eigenlijk nog nooit op een podium heb zien staan als zichzelf. Ze maakte wel al eerder shows als Simone; Songs From The Heart, Simone’s Songbook en Simone!, maar ik zag deze zelf nooit. Dus ik ben enthousiast. Na het ophangen van de jassen en de nodige plasstop, nemen we plaats in de grote zaal van het DeLaMar. Een volle zaal welteverstaan.

Dat Simone misschien niet de stem is van mijn generatie, is wel duidelijk, want de gemiddelde leeftijd van de bezoeker ligt dan ook ver boven die van mij. Maar dat ze de stem van een generatie is, is een zekerheid. Dat één iemand een seizoen lang volle zalen trekt is in dit tijdperk echt niet zomaar gegeven en getuigd van de ster die Simone is.

In ‘Verder’ vertelt Simone over de nieuwe start die ze heeft moeten maken. Onlangs is ze haar man verloren en nu moet ze dus alleen verder. Met tekst, bestaande en nieuwe muziek neemt ze ons mee door deze ervaring. Ook dit zal waarschijnlijk een deel van het publiek aanspreken.

Tekst loopt door onder video.

Simone staat overigens niet alleen op het podium. Met haar zijn pianist Menno Theunissen en de geweldige Spaanse percussioniste Maria Martinez Payá vormt ze namelijk een geweldig trio, dat naadloos op elkaar aansluit.

De zang is perfect, het spel is perfect, maar iets minder zou ik ook niet verwachten van iemand die al zo lang, zo vaak op een podium heeft gestaan. Eén van mijn favoriete momenten is echter na het eerste applaus. Kleinsma zegt: ga nog maar even zitten dan zing ik nog een klein liedje en springt vervolgens op de piano en gaat daar zitten, waarop iemand uit het publiek iets zegt van ‘wow’. En precies op dat moment ‘breekt’ Simone en moet ze een beetje lachen. En ook op dat moment besef ik me dat Simone ‘zó goed’ is, dat ik eigenlijk de hele avond zit te kijken naar Simone die Simone speelt, in plaats van echt even gewoon te zijn. En misschien miste ik dat wel een beetje: de ontspannen Simone, de ‘het-hoeft-niet-allemaal-perfect-Simone’. Misschien mag het allemaal wat minder perfect. Maarja, je vraagt ook aan een bakker niet of hij niet zijn beste broden wilt bakken. Dus misschien kan ik dat ook wel helemaal niet vragen. Maar het zou wel leuk zijn, zo’n Simone die de touwtjes wat losser laat vieren.

Meer van Simone Kleisma zien? Dat kan op de website van Kleinsma.