Vergeet je label: blijf creëren
Voordat we met zijn allen in deze dystopie terecht kwamen, stelde ik vragen als, “hoe ontstaat creativiteit in een wereld waar alles kan?” Veel is al bedacht, uitgevonden en ontworpen. Het is een vraag die ik mijzelf beter niet kan stellen, zo ontdekte ik. Want daarmee liep ik letterlijk tegen de muur en begon ik nieuwe vragen te stellen, zoals, “hoe creëer ik de beste omgeving om mijn geest volledig te kunnen overgeven aan expressie?”
Mijn creativiteit gaat stromen wanneer ik vrij ben van financiële zorgen, mijzelf kan isoleren van de buitenwereld, en tijd en ruimte vind om te creëren. Dit is niet onmogelijk, maar wel een uitdaging. Want hoe vind ik vrije tijd, als ik eerst moet werken om te overleven?
Menig kunstenaar heeft twee banen. Want kunstenaar alleen, dat verdient bijna nooit genoeg. Zelfs naast de ontvangen subsidies werk je als kok in de keuken of als barvrouw achter de bar. Als je er dan voor kiest om als kunstenaar geld te verdienen, moet je jezelf ook commercieel aanbieden. Absoluut geen vies woord, alleen word je minder geloofwaardig – denk je –, omdat je moet inleveren op je artisticiteit. Wat een dilemma, deze eeuwige zoektocht naar het juiste evenwicht. Want je wil je niet conformeren, maar je wil ook op eigen benen staan. Er is daadwerkelijk geen kunstenaar waarmee ik dit gesprek niet voer.
“De drang van de mens om te definiëren is onvermijdelijk”
Ik blijf zoeken naar antwoorden en blijf vragen stellen. Hoe word ik geloofwaardig op alle fronten zonder dat men op mij een label plakt en ik hier niet meer van afkom? Ik sprak een illustrator die alleen nog maar gevraagd werd voor een specifieke doelgroep en commerciële klussen, waardoor ze niet meer toekwam aan het ontwikkelen van haar autonome stijl. Ze werd een gevangene van haar eigen succes.
Labels, hoe belangrijk deze ook zijn om je identiteit te communiceren, zijn funest voor je ontwikkeling als onafhankelijke creatieveling. De drang van de mens om te definiëren is onvermijdelijk. De geest plaatst informatie namelijk automatisch in een hokje. Ik geloof wel dat we als creatieveling onszelf daar iedere keer weer uit moet halen. Zo kan ik grenzeloos blijven creëren. Misschien is het antwoord om ondefinieerbaar te worden.
Vragen blijven stellen is goed, maar misschien hoef ik ook niet overal een antwoord op te geven. Het belangrijkste is dat ik kan blijven doorgaan. Men zal mij altijd in een hokje willen plaatsen, maar zolang ik mijzelf uit dat hokje blijf plaatsen, neem ik de verantwoordelijkheid voor mijn expressie. Geloof ik dat ik de controle neem over mijn expressie. En hoe meer we hier bewust van worden, hoe meer ruimte we ook voor elkaar creëren.
Doe je mee? Vergeet je label en blijf creëren!
Deze column is geschreven door beeldend kunstenaar en illustrator Nicole Gigatti en is onderdeel van de serie ‘De Makerscolumn’ die wekelijks hier verschijnt. Meer zien van Nicole?
