Mijn privilege
Mijn nieuwsfeed staat op het moment vol met gebeurtenissen uit de wereld. India wordt hard geraakt door COVID-19. In Nederland, net zoals in vele andere Westerse landen, is yoga en de cultuur hieromheen groot. De cultuur die haar oorsprong vindt in India. Maar waar zijn de mensen die de vruchten plukken van deze cultuur nu om hen te helpen? Ik leer meer over de kolonisatie van Palestina door Israël, hoe het Palestijnse volk onderdrukt wordt en waarom een groot deel van de wereld ervoor kiest om hiervan weg te kijken. Als iemand die dekolonisatie belangrijk vindt, moet ik hier ook iets mee toch?
Maar nu? Nu val ik stil. Overweldigd door alle informatie die op mij afkomt.
Ik word stiller en stiller...
Op het moment lees ik Sister Outsider van Audre Lorde waarin ook haar bekende quote ‘I am not free while any woman is unfree, even when her shackles are very different from my own’ in staat. Ik lees dit stuk terwijl ik in de zon zit, en het kippenvel op mijn huid is sterker dan de warmte van de zonnestralen. Dit moment laat me voelen hoe sterk ik deze visie deel en hoe graag ik wil bijdragen aan vrijheid voor iedereen.
Ik wil me uitspreken, maar soms val ik op mute wanneer er zoveel gaande is in de wereld. Ben ik dan overprikkeld of verschuil ik mij achter wit privilege, vraag ik me af. Als wit persoon heb je het privilege om af en toe te zeggen dat je er even geen kracht voor hebt. Niemand verwacht van mij dat ik een mening heb over deze onderwerpen. Als ik ervoor kies om me hier niet over uit te spreken zal ik daar weinig kritiek op krijgen. Als ik ervoor kies dat wel te doen, net zo min. Ik hoef namelijk geen mening over iets te hebben. Ik kan gewoon even stil zijn op social media. Ik ben me ervan bewust dat ik me achter mijn uiterlijk kan verstoppen om moeilijke gesprekken uit de weg te gaan, net zozeer als ik mijn uiterlijk kan gebruiken om moeilijke gesprekken aan te gaan. Het is een privilege dat niet iedereen met mij deelt.
Maar dan nu? Ik ben me bewust van dit privilege. Wat is de volgende stap? Wat ga ik doen?
Wanneer kies ik voor mijn mentale gezondheid en wanneer is het een kwestie van ‘soldier through’? Misschien is het niet zo zwart-wit, het een óf het ander, misschien is het grijs en verschilt het antwoord in elke situatie. Misschien lees je dit en denk je, kind, waar maak je je druk om? Je hoeft de wereld niet op je schouders te dragen.
Maar ik vind het belangrijk om me uit te spreken over het onrecht in de wereld, omdat ik sterk geloof dat niemand écht vrij is tot we allemaal vrij zijn. Ik wil mijn privilege gebruiken in plaats van me erachter te verschuilen.
En soms ben ik ook gewoon maar een mens en is het me even te veel. Misschien mag dat ook gewoon langs elkaar bestaan? “Is mijn best doen voldoende?” vraag ik mezelf dan af. Ik weet het niet, maar ik doe in ieder geval mijn best.
Deze column is geschreven door creatief strateeg, project manager en podcaster Nikki Neervens en is onderdeel van de serie ‘De Makerscolumn’ die wekelijks hier verschijnt. Meer zien van Nikki Neervens?
