Vergeet ze niet: Willy Walden en Piet Muijselaar
Generale repetitie Snip en Snap Revue in 1970 in Amsterdam (Links: Piet Muyselaar, rechts: Willy Walden)
Hoe kom je het beste over op het toneel en waar moet je het over hebben? In de zoektocht naar antwoord op deze vragen kijk ik veel naar oudere artiesten. Stuk voor stuk inspiratiebronnen waar ik op kan voortborduren. In deze serie stel ik je voor aan theaterhelden van weleer. Deze keer een van de eerste duo’s dat bekend werd via een massamedium: Willy Walden en Piet Muijselaar.
Als Snip niet snapt wat Snap snapt
En Snap niet snapt wat Snip snapt…
Net als in mijn vorige verhaal kom ik vrijwel direct uit bij successchrijver Jacques van Tol. Hij bedacht een van de beroemdste acts uit de Nederlandse theatergeschiedenis: de dames Snip en Snap, gespeeld door Walden en Muijselaar.
Herman Jan Jacob Kaldewaaij werd in 1905 in Amsterdam geboren en had op zijn twintigste al een eigen amateurcabaret. Hij gebruikte algauw zijn artiestennaam Willy Walden en leerde het vak van onder meer Lou Bandy, een grote naam in die tijd.
Petrus Jacobus Muijselaar was zes jaar ouder dan Walden en werd in 1899 geboren in Zaandam. Hij debuteerde in 1925 bij een revue-gezelschap en nam deel aan de geëngageerde Bouwmeester-revue, van de toneelfamilie Bouwmeester.
Beiden timmerden dus al flink aan de weg, toen Walden in 1937 werd gevraagd voor een eenmalige gastrol in het succesvolle radioprogramma De Bonte Dinsdagavondtrein. Hij kwam – nadat men vroeg of hij ook nog een goede tegenspeler wist – aan met Piet Muijselaar. Ze vervingen Louis Davids, die door ziekte was geveld, en deden onder andere een tekst van Van Tol over twee Hollandse dames. Zelf waren ze er niet kapot van, maar Nederland ontplofte!
Het Vaderland meldde: ‘De Haagsche A.V.R.O.-luistervinken hebben gisteren een kostelijken avond gehad.’ Bij een bezoekje van het radioprogramma aan het Gebouw voor Kunsten en Wetenschappen ging het dak eraf. Producent René Sleeswijk zag er meteen brood in en doopte zijn nieuwe revue De Snip en Snap Revue. Daarin speelden Walden en Muijselaar ook andere sketches, met Muijselaar als aangever en Walden als komiek. De bekendste is De Mop, die draaide om het volgende raadsel:
’t Is niet mijn broer, maar wel de zoon van mijn vader. Ra ra ra, wie is het?
Dat ze deze revues maar liefst veertig jaar zouden blijven spelen, had toen niemand kunnen voorspellen. In ieder geval de heren Walden en Muijselaar niet. Na verloop van tijd vonden ze het zelfs wat vervelend om die jurken steeds weer aan te moeten trekken. Wie nou Snip en wie Snap speelde, wisten ze overigens ook niet precies.
Ze konden veel meer dan dat. Walden had in de Tweede Wereldoorlog bijvoorbeeld een hit met het hoopvolle lied Als op het Leidscheplein de lichtjes weer eens branden gaan (ook een tekst van Van Tol!) en Muijselaar schitterde met Holder de bolder (Er zit een koe op zolder).
Als op het Leidscheplein de lichtjes weer eens branden gaan
En ’t is gezellig op het asfalt in de stad
En bij het Lido zijn de blinden voor het raam vandaan
Dan gaan we kijken naar het sprookje, lieve schat
Na het absolute hoogtepunt in de jaren 50 – ze stonden vijf maanden achter elkaar in Carré, ongelofelijk! – nam hun populariteit af. Mensen begonnen hun manier van spelen oubollig te vinden. Ze vernieuwden zich nauwelijks. Een halfjaar nadat ze waren gestopt, overleed Piet Muijselaar op 6 mei 1978. Een week daarvoor traden ze nog samen op in een televisieshow van Martine Bijl, waarin ze hun beroemde lied Twee oude vrienden zongen. Zijn plotselinge dood kwam als een schok, ook voor Walden.
De een zegt: ‘Ik heb geld genoeg’
Ze sjokken samen naar een kroeg
Om bij een slok ’t verleden weer te vinden
Daar dromen ze achter een glas
Hoe mooi en goed het vroeger was
Twee hele oude, twee hele dikke vrienden
Willy Walden ging nadien het theater niet meer in, maar hij presenteerde samen met zijn echtgenote Åse Rasmussen nog wel een radioprogramma: Raad een lied of niet. Toen dit in 1987 stopte, leidde hij een teruggetrokken bestaan tot hij in 2003 op 97-jarige leeftijd overleed.
Willy Walden en Piet Muijselaar hebben het publiek vele onbekommerde avondjes uit bezorgd. Wie een carrière opbouwt in een oorlog, weet ongetwijfeld hoe belangrijk ontspanning is. En al vonden ze het zelf niet altijd leuk om hun populairste figuren Snip en Snap te spelen: ze deden het wel, omdat hun publiek erom vroeg. Dat verdient groot respect.
Oh, ja. Wat het antwoord op het raadsel is? Het is niet mijn broer, maar wel de zoon van mijn vader. Ik ben het dus zelf! De glans van de eenvoud.
Meer weten?
- A.V.R.O. Bonte “Maandagavond” Trein. (1938, 11 januari). Het Vaderland, p. 2.
- Inbar, R. [regie] (1978, 29 april). Martine. Hilversum: Televisie Radio Omroep Stichting.
- TelevisieArchief [YouTube] (2017, 2 juli). NOS Journaal Fred Emmer Zaterdag 06-05-1978. Naar: https://youtu.be/BiTXBiWLRjs.
- Theaterencyclopedie.nl. (2021). Willy Walden. Naar: https://theaterencyclopedie.nl/wiki/Willy_Walden.
- Theaterencyclopedie [YouTube] (2011, 13 juli). Piet Muijselaar en Willy Walden: Twee oude vrienden. Naar: https://youtu.be/FExgPcN2nWk.
- Theaterencyclopedie.nl. (2021). Piet Muijselaar. Naar:
- Theater.nl. (2021). Snip en Snap. Naar: https://www.theater.nl/artiesten/snip-en-snap.
- Zwartekat.nl. (2003, 15 maart). Willy Walden overleden. Naar: https://www.zwartekat.nl/nieuws/2003/03/15/willy-walden-overleden/.
Deze column is geschreven door Theaterartiest, schrijver en verhalenman Bas van der Heide en is onderdeel van de serie ‘De Makerscolumn’ die wekelijks hier verschijnt. Meer zien van Bas van der Heide?
