Oustfaust is een voorstelling die me de woorden uit de mond nam.

Op 1 april bezocht ik Oustfaust van Het Nationale Theater in de prachtige Koninklijke Schouwburg in Den Haag en dit is geen grap, ik weet al langer dan een week niet wat ik moet zeggen of schrijven over de voorstelling.

De voorstelling gaat over een door een pandemie moegestreden arts-wetenschapper Faust , gespeeld door, Romana Vrede, en die komt tot de pijnlijke conclusie dat jarenlang studeren geen échte kennis over het leven heeft opgeleverd en besluit alles los te laten om zich radicaal aan het leven over te geven – ‘zich doodleven’: dat is het motto. Wat volgt in de voorstelling is een complete waanzinnige mix van in de eerste acte grote lappen tekst gebaseerd op de tekst van Goethe met een opeenvolging van waanzinnige gebeurtenissen in de tweede acte.

Het is een voorstelling waarvan ik blij ben dat ik het heb gezien en er 3 uur(!) voor in de theaterstoel heb gezeten, het spel is nou eenmaal enorm goed. Maar ik weet uiteindelijk nou niet wat ik ‘meeneem’ uit de voorstelling. Ergens heb ik het idee dat ik er wel wat levenslessen uit zou kunnen halen, maar wellicht ging deze voorstelling wel een beetje over mijn hoofd heen. Ik vind dat helemaal niet erg om toe te geven. Niet elke voorstelling is voor iedereen en ik wil dat dan ook zeker meegeven als je toch besluit om kaarten te kopen voor deze voorstelling. Het is niet een hap-slik-weg voorstelling en je moet er ECHT even met je volle aandacht voor gaan zitten.

Ja, het spel is waanzinnig, maar de verhaallijnen zijn niet altijd even makkelijk te zien en ik zou vooral gaan als je misschien wat ervaring hebt met theater óf je echt een keer iets wilt zien wat je gewoon een beetje van je apropos brengt.

Wil je nou meer informatie over deze voorstelling? Dan vind je dat hier.