Wanneer de scheidslijn tussen mens, dier, plant en object vervalt, wat blijft er dan nog over?
De aarde is al sinds haar bestaan aan verandering onderhevig. We hebben natuurlijk de ijstijden, deze warmere periode is namelijk een uitzondering en wij als mensen hebben gewoon geluk dat we nu mogen leven. Uiteindelijk komt daar weer een einde aan, maar dat duurt nog tussen de 100.00 en 500.00 jaar. Dus niet zo druk maken daarover. Wel kunnen we ons druk maken over ‘the game of life’ dat we allemaal spelen. Een spel waarbij het niet draait om survival of the fittest, maar juist om het spel te blijven spelen. Met andere woorden: hou de aarde levend.
En dit is nou net het onderwerp waar Suzan Boogaerdt en Bianca van der Schoot mee aan de slag zijn gegaan in hun nieuwe Crown Situation Room. Kunnen wij als mens het egocentrische, dat alles op deze aarde om ons draait, los laten en kunnen we ons focussen op verder gaan als groep. Inclusief de dieren, planten en objecten, want wat maakt hen eigenlijk anders dan ons?
De Crowd Situation Room is opgebouwd in de grote zaal van de Rotterdamse Schouwburg als ik hem betreed. Er hangen doorschijnende gordijnen in een vierkant op het podium. Daarbinnen is de vloer afgeplakt met wit tape in vierkanten van ik gok één bij één meter. Aan de randen hangen verschillende schermen en en in de ruimte zelf, binnen deze vakken staan een aantal objecten; een boom, een steen, glazen potten, een stapel houtblokken in de vorm van een soort kampvuur en wat beeldjes gemaakt van klei.
Zodra we, ik en de rest van de bezoekers, ik gok zo’n 20 á 30, de ruimte betreden, loopt iedereen wat onwennig rond. Uiteindelijk begint een stem tegen ons te praten. Er blijken al de hele tijd vier performers in de groep rond te lopen en we worden meegenomen in een proces van samenkomen, luisteren en we worden uitgenodigd om mee te bewegen.
Suzan en Bianca willen dat we het Darwinisme, dus het individualisme, het overleven van de sterkste, loslaten en verder gaan als groep om de planeet in leven te houden. En niet dus alleen als groep mensen, maar als groep met alle verschillende lichamen die er op deze planeet zijn.
Zoals ik ook al eens eerder schreef over hun voorstelling Fremdkörper geeft ook deze voorstelling mij een onzeker gevoel. Ik ben me heel bewust van mijzelf in de ruimte en weet van tijd tot tijd niet waar ik moet staan, hoe ik moet staan en hoe ik me moet verhouden tot het andere publiek. En ik weet ook zeker dat dit een doel is van Suzan en Bianca. Laat je maar eens goed bewust zijn van jezelf.
Crowd simulation room is onderdeel van het vierluik Rooms for transformation waaraan BVDS de komende jaren bouwt. In deze ruimtes voor transformatie dromen de makers samen met het publiek een nieuwe wereld tot leven en doen ze verwarrende, lichtvoetige, confronterende voorstellen voor een verandering van de rol van de menselijke soort op deze planeet. De werkelijkheid die verschijnt is de werkelijkheid die wij aandacht geven. Vanuit dit opbeurende principe schept BVDS ruimtes om dit te oefenen. Want we zijn als mens ‘in wording’: de huidige vorm van menszijn is niet het eindpunt van de evolutie. BVDS staat stil bij en beweegt zich rondom de vraag hoe wij als westerse mensen van nu kunnen en moeten transformeren.
Ik denk dat als je een ervaren theaterganger is, dat het een interessant stuk is om te bezoeken vanwege de vorm. Ik denk dat je perceptie van theater nieuwe impuls kan krijgen en dan je daarna ook met andere ogen naar andere stukken gaat kijken. Wil je nou meer weten van Suzan en Bianca kijk dan hieronder de video of luister de podcast die ik met ze opnam!