‘Wild’ (6+) van Danstheater AYA vertelt meisjes dat ze los mogen gaan!
Foto door Sanne Peper.
Meisjes groeien vaak op met allerlei verwachtingen. Lief en schattig zijn, niet vies doen en niet te wild zijn, terwijl jongens lekker mogen ravotten, rennen en hun energie kwijt mogen en dat slaat natuurlijk helemaal nergens op! Ook de meiden mogen los als het aan Danstheater AYA ligt. In hun nieuwe voorstelling WILD gooien ze alle rolpatronen over boord en gaan drie danseressen de vloer op samen met de vier saxofonisten van het Maat Saxophone Quartet om eens lekker los te gaan. En ik ging kijken.
Het is vrijdagavond 11 februari en ik fiets het Westergas op, het cultuurpark van Amsterdam. De voorstelling vindt plaats in theater de Krakeling dat hier nu een jaar geleden heeft plek heeft gevonden. Ik word vriendelijk ontvangen en ik moet nog even wachten. Je kunt duidelijk zien dat het één van de eerste voorstellingen betreft, want de volwassenen zijn duidelijk in de meerderheid. Ha! Dat had ik eigenlijk niet verwacht. We worden de zaal in geroepen en de zaallichten doven en de spotlights gaan aan!
Achter op het podium staat een aantal grote bruine schotten en aan de rand van het podium staan tientallen emmers met wat lijkt op aarde. (Stiekem kan ik op dat moment al een beetje raden wat er later gaat gebeuren aangezien ik weet waar de voorstelling over gaat!)
We zien langzaam 7 mensen op komen. Het begint allemaal erg speelvol. Er wordt tikkertje gespeeld, er wordt samen gezongen en zelf krijg ik er ook inspiratie en heb eigenlijk meteen zin om ook tikkertje te spelen. Ze bedenken allemaal super toffe manieren om het bijzonder te maken. Uiteindelijk halen de vier muzikanten hun instrument erbij en gaat het speelvolle spel erbij. We zien hoe de dansers verschillende ledematen in de instrumenten steken, om te kijken wat dat doet. Onderzoekend gedrag, net als bij kinderen. Uiteraard is dat voor de muzikanten minder dan wenselijk en wordt op een komische manier ervoor gezorgd dat de danseressen stoppen. Ze moeten zich weer gedragen, doen wat er van ze verwacht wordt.
Zo gaat dit de hele voorstelling door. Op een gegeven moment zien we de danseressen ook het podium verschijnen in witte jurken; bijna het toonbeeld van wat er van meisjes wordt gewacht. Draag je witte jurk en doe niks waardoor die jurk vies kan worden of kapot mag gaan. Maar ook meisjes mogen wild doen en de hoewel de danseressen gewoon hun pasjes proberen uit te voeren lukt het maar niet en worden ze wilder en wilder.
Uiteindelijk worden alle emmers die op het podium staan leeggegooid op de vloer en gebruiken de dansers deze aarde om helemaal los te gaan. Armen zwaaien, benen de lucht in en we eindigen met een energiek eindstuk van de drie danseressen uiteraard begeleid door de muzikanten.
De dans in Wild is energiek en de danseressen gaan helemaal los, de muzikanten spelen prachtig en het is zeker een indrukwekkende voorstelling voor kinderen en een mooie manier op dans en muziek samen op het podium te zien. Ik had alleen zelf iets meer lijn in de voorstelling willen zien en als je de voorstelling WILD noemt mag het van mij echt nog veel wilder. Dat je gewoon niet ander kan!
De danseressen hebben duidelijk een fijn gevoel voor humor en laten dat zien in hun momenten interactie met publiek en via hun mimiek. Maar waar zijn we? Wat is de connectie met de muzikanten? En waaruit leidt uiteindelijk dat ze Wild durven te zijn? Ik weet het niet.
Maar misschien ben ik ook maar een 31-jarige man en is de representatie van deze drie danseressen die uiteindelijk helemaal onder het zand een buiging doen genoeg om ervoor te zorgen dat jonge meisjes losbreken. Wie zal het zeggen?