Fadua rijdt met haar voorstelling WRAK zo je hart in en parkeert daar permanent.
WRAK de voorstelling van Fadua El Akchaoui ging afgelopen zaterdag in het Huis Oostpool in Arnhem feestelijk in première en ik was daar bij! WRAK is een coming-of-age story over Fadua zelf. Coming-of-age betekent dat een stuk draait om de psychologische en morele groei van de hoofdpersoon, vaak van jeugd tot volwassenheid. Fadua neemt het publiek mee op een rit door haar leven, verteld door middel van de auto’s die ze in haar leven heeft gehad.
Fadua ken je misschien al, zij het van het succesvolle toneelstuk Melk en Dadels of misschien wel van het grote doek. Ze speelde namelijk in de hitfilm Meskina, waarover ik al eerder schreef. De regisseur van die film, Daria Bukvić, heeft voor dit stuk ook de regie op zich genomen. Maar dit is dus de eerste solovoorstelling van Fadua en dit is dan ook de voorstelling waarin we haar persoonlijk leren kennen. Wie is Fadua? Hoe komt zij zo zelfverzekerd?
Vanaf het moment dat ze de hoek omloopt incl. racepak en racehelm heeft ze het publiek in de tang. Iets dat ze de volgende 80 minuten niet meer loslaat. Dat is talent. Wanneer je een hele voorstelling over jezelf loopt te lullen en ik als publiek geen seconde mijn aandacht weg voel glippen.
El Akchaoui behandelt overigens ook niet de makkelijkste onderwerpen en toch ook weer wel. Van indruk maken op je vrienden, samen onderweg naar een feestje, op de achterbank bij je ouders op vakantie met een vervelend broertje, zusje of allebei tot een gewelddadige relatie, mannen die liegen en bedriegen en de angst die vrouwen moeten doorstaan wanneer er weer mannen ‘leuk’ lopen te doen ‘s avonds op straat.
Ik kan me voorstelling dat deze voorstelling een feest der herkenning is voor veel vrouwen uit het publiek, maar misschien wel voor de hele zaal. De situaties waar Fadua zich in bevindt zijn universeel. Maar toch weet Fadua deze verhalen zich helemaal eigen te maken met haar eigen aanstekelijke energie. Hoe makkelijk Fadua van ‘high energy’ naar emotionele scenes flipt zonder dat het als een abrupte stop voelt is knap. Door dit regelmatig te doen in de voorstelling verveelt de voorstelling geen moment.
tekst loopt door onder video.
WRAK voelt als een frisse wind in de Nederlandse theaterwereld. Niet zozeer omdat ik nog nooit een vrouw een monoloog heb zien geven, maar wel omdat ik denk dat het verhaal van Fadua niet op zichzelf staat. En dat dit verhaal vanuit dit perspectief nog veel vaker verteld mag worden. Herkenbaarheid is belangrijk en die kan Fadua brengen.
Al met al is WRAK een stuk dat goed in elkaar steekt en met de juiste energie wordt gespeeld. Fadua speelt samen met het publiek en het is een feestje om erbij te zijn. Ik krijg spontaan zin om een auto te gaan kopen. Vrijheid is blijheid. WRAK speelt nog tot 16 december en de volledige speellijst vind je hier.