Het Verloren Taalwonder: 'ZUAM' op Oerol Sleurt door de Eentonigheid

Foto door Nichon Glerom

Tijdens Oerol 2024 zag ik 'ZUAM', een voorstelling van The Futurists die zich profileerde als een meeslepende reis door een nog onontdekte wereld. Met een ambitieus concept waarin drie operazangers, een dove danser, elektronica en video samenkwamen, verkende de voorstelling de complexiteit van gebarentaal en de UrSprache — een proto-taal onderzocht door futuristische dichters en theatervisionairen zoals Antonin Artaud en Peter Brook.

Het idee om de 21e-eeuwse ziel, die voortdurend wordt overweldigd door een snel veranderende wereld, opnieuw te ontdekken tijdens deze meditatieve ervaring klonk veelbelovend. De voorstelling beloofde een duik in het ongeziene en onuitgesproken, naar een mysterieuze wereld van verleden en toekomst, met een eclectische mix van traditionele muziek en moderne elektronica.

Hoewel de visie op papier indrukwekkend was, viel de uitvoering tegen. De voorstelling duurde aanzienlijk langer dan nodig, en de eentonigheid van de presentatie maakte de ervaring zwaar en vermoeiend. De dynamiek en variatie die de ambitie van het concept vereisten, waren helaas afwezig. Het gevoel van voortmodderen door de voorstelling werd versterkt door de omstandigheden: zittend tussen 22:00 en 00:00 uur midden in het bos, met de muggen als extra ongemak, was het een extra uitdaging om gefocust te blijven.

De integratie van technologie zoals lichtbuizen, monolieten van luidsprekers en dynamische LED-schermen, die bedoeld waren om tribale patronen en geluiden tot leven te brengen, kon de voorstelling niet redden van een langdurige en eentonige indruk.

Al met al was 'ZUAM' een gemiste kans. Ondanks de sterke ideeën en ambitieuze concepten van The Futurists, kon de voorstelling niet overtuigen en maakte het moeilijk om volledig in de ervaring op te gaan.