‘Voor anderen in de rij staan is interessanter dan je denkt’ blijkt in La Codista

Het Holland Festival is ook voor De Cultuurvlogger officieel van start gegaan. De komende tijd zal ik 8 voorstellingen recenseren/ beschrijven voor jullie. En deze keer blog ik voor jullie over de La Codista, een monoloog in Theater Frascati in Amsterdam over iemand die als beroep heeft in de rij staan voor anderen. Saaier dan dat wordt het niet, toch?

Eerlijk is eerlijk. Deze voorstelling verscheen iets later in mijn kijklijstje, en toen ik op de website van het Holland Festival zag wat de voorstelling was en waar het overging was ik nou niet meteen enthousiast. Een monoloog over iemand die in de rij staat; ‘dit wordt een uur lang ploeteren en hopen dat het voorbij is’ dacht ik zo.

Toen hij zijn baan verloor, ging de Milanese Giovanni Cafaro tegen betaling voor anderen in de rij staan. Actrice Marleen Scholten nam zijn verhaal als uitgangspunt van haar monoloog La codista. Het werd een tekst over stilstaan in de rij (‘la coda’), over je verplaatsten in een ander, over het ongeduld en verlangen dat bij wachten hoort.

Marleen Scholten neemt je mee, de rij in. Het moment dat het licht aangaat zien we Marleen in een lange trenchcoat, zwarte jumpsuit eronder, nette schoentjes, haren strak naar achter. We kennen deze mensen allemaal of zijn ze zelf. De 9-tot-5 mensen, onderweg naar kantoor, elke dag hetzelfde liedje. Daar had ik maar 1 seconde voor nodig.

Marleen heeft in de voorstelling bijzonder weinig nodig om je mee te nemen in haar verhaal. Alleen als ze ‘gaat roken’ draait ze zich even om. Verder staat ze onder een lamp op het podium en gebeurt er niks. Normaal is dat voor een visueel persoon als ikzelf ben veel te weinig, maar bij Marleen maakt dat niks uit, ik luister graag naar haar.

Het verhaal gaat over wachten, over hoe je bedenkt dat je voor andere in de rij gaat staan als beroep, dit verhaal is namelijk gebaseerd op een echt iemand in Milaan, maar waarvoor je in de rij staat: Beyoncé-tickets, een nieuwe iPhone, maar vooral eigenlijk gewoon rompslomp. Je weet wel: een nieuw rijbewijs, een nieuwe verzekering, maar zeker geen nieuw paspoort, want dat mag niet.

De monoloog gaat over wachten, over doorzettingsvermogen en over vindingrijkheid. Het gaat over de mensen en hun opdrachten en de monoloog is bijzonder grappig en heeft een enorme leuke punchlijn. Dus als deze voorstelling in de toekomst bij jou in de buurt langskomt dan zou ik alleen maar willen zeggen: in de rij staan ervoor heeft geen enkel bezwaar.

Wil je nou meer informatie over La Codista of het Holland Festival? Dat kan op de website van het Holland Festival. En bekijk voor de andere shows die ik ga zien de Cultuuragenda hier op de website! *Deze blog is geschreven in opdracht van het Holland Festival, maar zoals altijd met onafhankelijke pen geschreven.