Makerscolumn #17

Een prachtige column deze week van makersduo Standje graf over ‘De Deur’. Een spreekwoordelijke deur, maar ook een fysieke deur waar we allemaal het hele jaar tegen aan hebben zitten kijken en die als maar verder op een kier komt te staan. Gelukkig maar.

Klaar om door die deur te stappen of niet?

Makerscolumn #14

In deze makerscolumn neemt Cheryl Denijn ons mee in haar zoektocht naar het antwoord op de vraag ‘Ben ik ook een maker?’ Want misschien loop jij ook wel met die vraag rond. De Cultuurvlogger heeft die vraag zichzelf ook echt wel gesteld namelijk!

Makerscolumn #12

Binnenshuis is het gemakkelijk om over de ingewikkelde zaken des levens te praten. Zonder enige consequentie kun je de ene aanname na de andere de lucht in smijten. Heb je de volgende dag een nieuw artikel gelezen? Geen probleem, je verandert je toch al ongenuanceerde mening in één die precies aan de andere kant van het spectrum ligt. De zaken die in het nieuw gepubliceerde artikel stonden, gaven je tussentijds toch weer een andere kijk op het geheel. 

Makerscolumn #10

Ik ben altijd ver weg gebleven van het makerschap met het idee dat het doodeng zou zijn, en ik het niet zou kunnen. Maar in de eerste paar Rona-maanden heb ik het schrij-ven ontdekt, en ik weet nu hoe bevrijdend het is om woorden te geven aan je gevoe-lens. Gedachtes niet te laten doorratelen maar om te zetten in kunst, in mijn geval mu-ziek.

Makerscolumn #4

Op een dag open ik de deuren van mijn eigen museum. Een veilige plek waar je als maker, kunstenaar, idee-ontwerper, en als mens de ruimte krijgt om jouw creatie met de wereld te delen. Een plek waar taboe geen ruimte krijgt. Maar ook zeker een plek waar je plezier mag hebben. Een plek waar je mag ervaren hoe het is om in andermans schoenen te staan. Een ervaring die je informeert, enthousiasmeert, inspireert. Een ervaring die je aan het denken zet, ruimte geeft voor dialoog, en aanzet tot verandering. Dit alles vanuit wederzijds respect en begrip.

Makerscolumn #3

“Dus ik begrijp dat je na zes maal “JIJ LAFFE, PLATTE, HYPOCRIETE KLOOTZAK” - de openingszin van één van mijn favoriete monologen uit Medea - geneigd bent Veilig Thuis in te schakelen. En ik begrijp ook dat je hier, zelfs als theaterliefhebber, niet altijd op zit te wachten, maar als we zo doorgaan hebben we over een tijdje alleen nog maar silent-singers, awkward-actors, diminished-dancers.”